sasha kurensky

Afstuderend Regisseur 

wat rendert? 


Flying Whales


Aan boord van een trans-Atlantische vlucht belandt een passagier in het goederenruim, in een gefaalde zoektocht naar het toilet. Hoe hard de cabin crew ook wel niet hun best doet om de passagier in diens stoel te houden, die blijft terugkeren naar het ruim.


Flying whales is een stuk over het vliegtuig dat een walvis vervoert en de mensen die hierbij betrokken zijn. We maken de reis mee via twee stewards, een piloot en een passagier. Elk van de personages is op zoek naar hoe die diens eigen kleine bestaan moet inrichten naar dat van de walvis. Ze zien voor het eerst hoe klein en nietig ze zelf zijn als ze zich moeten verhouden tot het grote, bovennatuurlijke wezen. Hoe gaan deze mensen hiermee om?


Het is een verhaal over verlangen naar-, angst voor-, en obsessie met dat wat groter is dan jezelf.


“Ze hebben het niet in de gaten,

Maar ze worden steeds kleiner.

Alle mensen in al die groeperingen,

Alle mensen in al die rijen die allemaal verschillende functies hebben,

Rij voor foodtruck,

Rij voor parkeermeter,

Rij voor openbaar toilet,

Alle mensen die in al die rijen staan,

Worden kleiner.”

Foto: Sasha Kurenksy 

Foto: Sasha Kurenksy 

Wie rendert?


Sasha Kurensky, ben ik, afstuderend aan de regieopleiding. Ik ben geboren in Milwaukee, Wisconsin, USA, de Amerikaanse staat van de kaas. Wisconsinites worden ook wel cheeseheads genoemd, net als dat Nederlanders kaaskoppen zijn. Ik heb dubbel kaas hoofd. 

Vroeger dacht ik altijd dat ik ofwel schrijver, ofwel muzikant ging worden. Dat schrijven en die muziek hebben plek gevonden in theater.


Ik maak onder meer theater, muziek en film. In die verschillende media en disciplines houd ik een constante fascinatie met het klein zijn van de mens in een grote wereld. 

Kleine verhalen met grote thematieken, kleine problemen met groot belang. 

Ik hou ervan om absurde en simpele realiteiten te maken. Zo kan het publiek met een afstand naar onze banale wereld kijken. Zacht lachen om ons klein zijn.

Foto: Laura Dreyer