Ik ben Anne van der Vegt, en ik kom uit het dorpje Dalfsen. Hier was ik vaak ‘het rare theatermeisje’, waarvoor dank allen. Ik ben het gaan dragen, ik kom er niet van af, en het staat me zó goed. Het rare theatermeisje, yes!!! Als ik dan nu op een familiefeestje kom en mijn oom zegt ‘wat zie jij eruit’ (hoogstwaarschijnlijk door mijn groene eyeliner), zorg ik de volgende keer, speciaal voor hem, voor een extra sausje (een blauwe streep ernaast). Flyliner. Work.

Ik houd van koeien, voetballen, reality-tv en enorme kostuums. Ik ben een diva maar ook een idioot, dat zie je ook terug in mijn werk. Ik houd van strak versus onhandig. In elke perfectie zit wel iets imperfects  en dat geef ik ruimte. Ik denk dat we allemaal een beschaafde versie van onszelf tonen, terwijl we eigenlijk gewoon lekker willen spelen. 

Mijn werk cirkelt rondom de thema’s vrouwelijkheid (en heksen!! Daarover later meer), (im)perfectie en vastzitten in een wereld die niet (meer) van jou is. Ik geloof in de kracht van beeld. Dat we met weinig woorden, zoveel kunnen. Daarom ontstaan mijn voorstellings-ideeën altijd in combinatie met kostuum- en vormgevingsideeën. Ook de fysieke kracht en de raarheid van het lichaam spelen een grote rol. Heel veel kan een lichaam niet, maar wat kan er wel? In welke bochten kan je je wringen? 

Ik houd van extremen. Ergens helemaal voor gaan. Dat zegt ook veel over mij. Ik ga all the way of helemaal niet. Als ik ‘ja’ zeg op iets, dan is er geen remmen meer aan.